Το σύνδρομο νυχτερινής σίτισης περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1955 από τον Stuncard ως μια διατροφική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από πρωινή ανορεξία, βραδινή υπερφαγία (κατανάλωση 25% της ημερήσιας πρόσληψης τροφής μετά το βραδινό γεύμα) και αϋπνία.
Άλλος ένας χειμώνας πέρασε, οι διακοπές πλησιάζουν ή άρχισαν για κάποιους και το ερώτημα παραμένει το ίδιο: «γιατί να μην μπορώ να χάσω αυτά τα 2-5-10-20 κιλά που θέλω; Πόσες δίαιτες δοκίμασα, πόση γυμναστική και άλλη μια φορά έρχομαι αντιμέτωπη με τη ζυγαριά. Και νόμιζα ότι φέτος θα γίνουμε φίλες!».
Διάφανα, μπερδεμένα, μετατοπισμένα: τα όνειρα, η μητρική οδός προς το ασυνείδητο όπως έλεγε ο ίδιος ο Freud, έχουν υπάρξει αντικείμενο μελέτης και ερμηνείας από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερα. Τι είναι αυτό που μας συναρπάζει λοιπόν τόσο στα όνειρα, και για ποιο λόγο αισθανόμαστε την ανάγκη να προσφύγουμε στην ερμηνεία τους; Για ποιο λόγο...
«Προσπαθώ να είμαι συνεχώς απασχολημένη για να μην υποκύψω στην επιθυμία για φαγητό». «Δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι, περιμένω πως και πώς να μείνω μόνος μου για να μπορέσω να φάω όσο θέλω». «Μακάρι να μην είχα αυτήν την ανάγκη».
Το καλοκαίρι του '17, ο Δημήτρης Δόριζας, στα 38 του τότε, έπεσε στο κρεβάτι με υψηλό πυρετό. Είχε να αρρωστήσει τόσο βαριά πάνω από 15 χρόνια, «μα πόσο άτυχος να "γριπιαστώ" στις διακοπές μου», σκεφτόταν. Είχε μεγάλη ανάγκη από ξεκούραση. Η χρονιά στη δουλειά ήταν τρομερά πιεστική, συνεχώς στα «κόκκινα», πάνω του είχε πέσει το βάρος ενός πολύ...
Επιστήμονες της κλινικής Northwestern Medicine ανακάλυψαν ότι η αναπνοή επηρεάζει τις εγκεφαλικές περιοχές που είναι υπεύθυνες για τις συναισθηματικές διεργασίες και τη μνήμη. Συγκεκριμένα, βρήκαν ότι ο ρυθμός και ο τρόπος που αναπνέουμε επηρεάζει τις μνήμες μας και το αίσθημα φόβου που δημιουργείται.
Οι σκέψεις που πολλές φορές κάνουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας σχετίζονται άμεσα με τον τρόπο που ερμηνεύουμε την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι πάντα ίδια, αλλά τα μάτια μας την βλέπουν μέσα από το δικό τους (υποκειμενικό) φίλτρο. Η ερμηνεία λοιπόν, που δίνουμε στην πραγματικότητα είναι μία συνισταμένη πολλών παραγόντων που για κάποιους...
